เธอเป็นเอลฟ์นักเวทย์ที่ร่วมเดินทางในปาร์ตี้ผู้กล้า โดยมี ฮิมเมล, ไอเซน และ ไฮเตอร์ และสามารถเอาชนะจอมมารได้สำเร็จ เธอนั้นชอบการเรียนรู้เวทมนตร์เป็นอย่างมาก จึงเลือกออกเดินทางเพียงคนเดียวเพื่อเรียนรู้เวทมนตร์ แต่ 50 ปีต่อมา พวกพ้องของเธอกลับแก่ชรา และเสียชีวิตลงไป นั่นจึงทำให้เธอเลือกออกเดินทางอีกครั้งเพื่อทำความรู้จักมนุษย์และเรียนรู้เวทมนตร์[10] และหลังจากที่ทำภารกิจสำเร็จลุล่วง จนได้มาเฉลิมฉลองกันเป็นครั้งสุดท้ายในคืนที่มีฝนดาวตกที่ในรอบ 50 ปีจะเกิดขึ้นสักครั้ง ทั้งยังมีรูปปั้นผู้กล้าเป็นของตัวเองตั้งตระหง่านอยู่กลางเมืองหลวง พวกเขาก็แยกย้ายกันไปตามเส้นทางชีวิตของตัวเอง ทั้งฮิมเมลที่ตัดสินใจลงหลักปักฐานอยู่ในเมืองแห่งนั้นต่อไป, ไอเซ็นที่กลับไปยังหมู่บ้านคนแคระของตน, ไฮเตอร์ที่หวนคืนไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์ และฟรีเรนที่ออกตระเวนไปศึกษาเวทมนตร์ทั่วภูมิภาคโดยพวกเขาสัญญากันไว้ว่า จะกลับมาร่วมดูฝนดาวตกหาชมยากนี้ด้วยกันอีกครั้ง ในอีก 5 ทศวรรษข้างหน้า

“ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย เราเดินทางมาด้วยกันแค่ 10 ปีเท่านั้นเอง …มนุษย์น่ะอายุขัยสั้น แต่ทั้งที่รู้อยู่แล้วแท้ๆ ทำไมฉันถึงไม่พยายามทำความรู้จักเขาให้มากกว่านี้กันนะ”

— คำพูดสุดท้ายที่ฟรีเรนเอ่ยประโยคดังกล่าวขึ้นมาพร้อมน้ำตาที่นองหน้า ขณะยืนดูโลงศพที่บรรจุร่างไร้วิญญาณในวัยชราของฮิมเมลค่อยๆ ถูกฝังกลบลงดิน

เพราะกว่าที่เธอจะได้เจอหน้าเขาอีกครั้ง ซึ่งกลายมาเป็นการเจอกันครั้งสุดท้าย และร่วมเดินทางไปดูฝนดาวตกตามที่สัญญากันเอาไว้คือเวลาก็ได้ล่วงผ่านมานานเกินไป โดยที่เอลฟ์อย่างเธอแทบจะไม่ทันได้ตั้งตัว

หลังจากงานศพของฮิมเมลเสร็จสิ้น ฟรีเรนจึงตัดสินใจเดินทางไปตามลำพังอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ไม่ใช่แค่การออกศึกษาเวทมนตร์เพียงอย่างเดียว ทว่ายังเป็นการออกเดินทางไปตามเส้นทางที่เธอและพวกฮิมเมลเคยผจญภัยไปด้วยกัน เพื่อรำลึกถึงความทรงจำที่พวกเขามีร่วมกันมาแต่หนหลัง

ทักษะเวทย์มนตร์ระดับสูงของฟรีเรน และความเกลียดชังต่อปีศาจทำให้เธอได้รับฉายาว่า"Frieren the Slayer" (葬送のフリーレン, Sōsō no Furīren); the original วลีภาษาญี่ปุ่นแปลว่า "Frieren the Undertaker"